Як стан арэшыны
Зімой асьнежаны, –
Красой застрэшаны,
Расой асьвежаны.
I нагінаецца
Сьцябламі тонкімі
Дый усьміхаецца,
Глядзіць рамонкамі.
Пялёсткі белыя,
Сардэчка жоўтае.
Аж набалелае
Пад грудзі боўтае.
I незабыўнае,
I штосьці роднае.
Ах, дрэва дзіўнае,
Увагі годнае.
Яно ўсьміхаецца,
Глядзіць рамонкамі.
Ізноў згадаецца
Мая старонка мне.
|
|
